شیمیدانان کاشف در قرن 19

شیمیدانان کاشف در قرن 19

شیمیدانی که در قرن نوزدهم در کشف پدیده‌های مهم شیمی نقش بسزایی ایفا کرده‌اند. 

داوی:
در سال 1800 با استفاده از سیل ولتا ، پدیده الکترولیز را کشف و با ارائه نظریه الکترو شیمیایی خود خاصیت الکتریکی مواد و ماهیت پیوند شیمیایی را که بر اساس نظریه اتمی دالتون معین شده بود مشخص کرد و با الکترولیز قلیایی ، فلزات قلیایی را تهیه کرد که سود و پتاس عنصر نیستند بلکه سدیم و پتاسیم جزو عنصرها بوده ، سود و پتاس موادی مرکب‌اند

دالتون:
قانون نسبت‌های چندتایی را کشف کرد. در سال 1807 نظریه اتمی معروف خود را ارائه داد. با وضع نشانه‌های شیمیایی برای عناصر و تعیین فرمول شیمیایی برای ترکیبهای آنها ، جرم نسبی اتمها را معین کرد «تعیین جرم نسبی اتم).

آووگادرو :
در سال 1811 فرضیه مولکولی را درباره گازها بیان کرد.

برزلیوس:
در سال 1813 نشانه‌های شیمیایی جدید برای عناصر و فرمول نویسی را در شیمی به سبک امروزی متداول کرد و پدیده ایزومری را کشف کرد.

 مندلیف :
بین سالهای 1869 تا 1871 جدول تناوبی عناصر را تنظیم کرد و تحولی در آموزش شیمی عمومی بوجود آورد. 

آرنیوس:
در سال 1888 نظریه معروف تفکیک یونی الکترولیتها را بیان داشت و بر اساس آن مکانیسم رسانایی الکترولیتی و الکترولیز را روشن ساخت. 

ورنر:
در سال 1888 نظریه مهم کوتوردیناسیون را در مورد توجیه چگونگی تشکیل ترکیبات کمپلکس ارائه داد.

بکرل، ماری کوری و پیرکوری:
بین سالهای 1896 تا 1898 پدیده رادیواکتیوی طبیعی و چند عنصر رادیواکتیو را کشف کردند. 

پلانک و اینیشتن:
در سالهای 1900 تا 1905 نظریه کوآنتومی تابشهای الکترو مغناطیسی را برای توجیه نمودار توزیع انرژی تابش جسم سیاه و مشاهدات مربوط به پدیده فوتوالکتریک ارائه دادند. 

رادفورد:
در سال 1911 ضمن شناسایی ماهیت پرتوهای رادیواکتیو و بمباران ورقه‌های نازک فلزی توسط ذرات آلفا ، وجود هسته را در درون اتم کشف و مدل منظومه شمسی ـ مانند را برای ساختار اتم پیشنهاد کرد. 

سودی:
در سال 1913 با بررسی روی محصولات حاصل از واپاشی رادیواکتیوی اورانیم و توریم ، اولین بار پدیده ایزوتوپی را در مورد سرب کشف کرد. 

بوهر:
در سال 1913 بر اساس نظریه پلانک و انیشتن ، خطی بودن طیف نشری اتم هیدروژن و نظریه معروف اتمی خود را درباره ساختمان الکترونی اتم با استفاده از نظریه رادرفورد ارائه داد. 

لویس:
در سال 1916 نظر داد آخرین لایه اتم گازهای بی‌اثر دارای 8 الکترون و بسیار پایدار است و عناصر تمایل دارند ضمن شرکت در واکنشهای شیمیایی لایه ظرفیت خود را به چنین آرایش پایداری برسانند ( قاعده هشت‌تایی لویس ). 

کاسل:
در سال 1916 نظریه پیوند یونی را در مورد تشکیل مواد الکترولیت پیشنهاد کرد. 

لویس و لانگمیر:
در سال 1919 پیوند کووالانسی بین اتمها را کشف کردند. 

رادرفورد:
در سال 1919 با بمباران هسته‌ای سبک توسط ذره آلفا اولین واکنش هسته‌ای مصنوعی را به مرحله اجرا در آورد و وجود پروتون در هسته اتم را کشف کرد. 

سیر گویک و لووری:
در سال 1923 دریافته بودن که پیوند کووالانسی بین اتمها به طریقی که امروزه «داتیو» نامیده می‌شود نیز تشکیل می‌شود و تشخیص داد که ماهیت پیوند لیگاندها و اتم مرکزی در ترکیبات کمپلکس از این نوع است.

دوپروی:
در سال 1924 خصلت دوگانگی ( موج ـ ذره‌ای ) را برای الکترون پیشنهاد کرد. 

اولنبک و گوادشمیت:
در سال 1925 با بررسی نتایج آزمایش اشترن گرلاخ درباره انحراف بخار نقره در میدان مغناطیسی ، بوجود حرکت اسپینی الکترون در اتم پی بردند. 

هایزنبرگ:
در سال 1927 اصل عدم قطعیت را در مورد اندازه گیری دقیق و همزمان سرعت و مکان الکترون در اتم اعلام کرد. 

شرودینگر:
در سال 1926 بر اساس نظریه دوبروی ، اصول مکانیک کوانتومی موجی اتم و معادله تابع موج الکترون و اوربیتالهای اتمی را به منظور حل مسائل مربوط به آرایش الکترونی ، انرژی الکترون در ترازهای مختلف انرژی اطراف هسته و تشکیل پیوند بین اتم‌ها ارائه داد. 

هایتلر و لانون:
در سال 1927 نظریه پیوند ظرفیت را براساس مدل موجی اتم ارائه دادند. 

پائولنیگ:
در سال 1931 جهت تطبیق ساختار مولکولهایی که پیوند دوگانه دارند با خواص آنها، نظریه رزونانس مولکولی را ارائه داد و مفهوم الکترونگاتیوی اتم را در شیمی وارد کرد. 

مولیکن:
در سال 1932 نظریه اوربیتال مولکولی را درباره چگونگی تشکیل پیوند کووالانسی بین اتمها بر اساس طول مدل موجی اتم ارائه داد. 

چادویک:
در سال 1932 از طریق انجام واکنش های هسته‌ای، وجود نوترون را در هسته اتم کشف کرد. 

قلرو و پترازاک:
در سال 1939 «شکافت» هسته اورانیم 235 را کشف کردند. 

بت:
در سال 1938 «گداخت هسته‌ای» بین اتمهای سبکی چون کربن و نیتروژن را کشف کرد. 

سالپتر:
در سال 1952 «گداخت هسته‌ای» بین اتمهای هیدروژن را کشف کرد. 

اندرسن) و بن‌بریج:
از طریق واکنشهای هسته‌ای جیوه را به طلا تبدیل کنند. 

ادوارد تلر:
در سال 1952 بمب هیدروژنی را بر اساس گداخت هسته‌های هیدروژن ساخت.