نسل جدید پلیمرهای خود-درمانگر با سرعت بهبود ۶۰ ثانیه ای

احتمالا قبلا هم درباره مواد پلیمری که خودشان را ترمیم می کنند چیزهایی شنیده باشید. این مواد در صورت پاره شدن، به راحتی به درمان خودشان می پردازند و برای این کار هم تنها به ۳۰ دقیقه تابش اشعه ماوراء بنفش احتیاج دارند. این پلیمرها دارای حافظه بوده، شکل خودشان را قبل از آسیب به خاطر دارند و بعد از هرگونه آسیبی سعی می کنند دوباره به شکل قبلی برگردند.

خبر بهتر هم اینکه محققان به تازگی توانسته اند زمان درمانگری را از ۳۰ دقیقه به کمتر از یک دقیقه کاهش دهند. پلیمرهای خود-درمانگر قبلی بر اساس ترکیبات آلی و باندهای شیمیایی فعالیت ترمیم را انجام می دادند، در عوض پلیمر جدید از باندهای کووالانت و حرارت برای این عمل بهره می برند.

استفاده از ملخ کامپوزیتی در موتورهای دریایی

شرکت Airborne Composites برای اولین بار ملخ کامپوزیتی برای موتورهای دریایی توان بالا ۱۴۰۰ کیلو وات ساخت.

به گزارش سانا، این ملخ کامپوزیتی که در سپتامبر ۲۰۱۰ به نیروی دریایی هلند تحویل داده شد، تا سال ۲۰۱۱ تحت آزمون های عملکردی مین روب های کلاس ALKmaar قرار گرفت. بزرگترین مشکل ملخ هایی که از جنس برنز ساخته می شوند، خوردگی است که با تأثیر بر شکل پره، سبب ایجاد جریان متلاطم و در نتیجه لرزش و صدا می شود و فعالیت کشتی مین روب را دچار اختلال می کند.
پیشگیری از این وضعیت هزینه های زیادی دارد و در زمان تعمیر- نگهداری کشتی را نیز از سرویس خارج می کند. جنس این ملخ ها، کامپوزیت کربن- اپوکسی است.

جدول خواص حرارتی پلاستیک ها

در تولید و شکل دهی پلاستیک های گرمانرم، الاستومرها و مواد گرماسخت، آگاهی از خواص حرارتی آنها بسیار حائز اهمیت می باشد. روش های آنالیز حرارتی متعددی توسط تولید کنندگان، متخصصین فرایند و افراد دیگر در حوزه هایی از قبیل توسعه مواد، بازرسی مواد اولیه و کنترل کیفیت، به کار گرفته می شود. این روش ها همچنین برای بهینه سازی فرایندها و آنالیز قطعات معیوب نیز به کار می روند.

شرکت Netzsch، پوستری طراحی نموده است که در آن، اطلاعات مربوط به خواص حرارتی هر یک از انواع پلاستیک ها، از قبیل دمای انتقال شیشه ای، آنتالپی ذوب، دمای ذوب، دمای تخریب، مدول الاستیسیته، ضریب انبساط حرارتی، گرمای ویژه، رسانایی حرارتی، و چگالی، گنجانده شده است.

آدامس های نچسب

محققان آدامس جدیدی ساخته‌اند که به راحتی از سطوح جدا می‌شود و در عین حفظ طعم آشنای نعناع و استحکام، بسیار راحت تر از آدامس‌های قدیمی تخریب می‌شود. در سال ۲۰۰۷، ترنس کاسگراو و همکارانش در دانشگاه بریستول انگلستان و شرکت رِوُلیمر، برای اولین بار آدامس جدیدی اختراع کردند که به راحتی از بیشتر سطوح جدا می‌شد و به راحتی در آب پراکنده می‌شد. از آن زمان، این تیم روی فرمولاسیون این آدامس کار کرده و آن را به یک محصول تجاری تبدیل کرده است. کاسگراو می‌گوید: “بیشتر تحقیقات ۳ سال گذشته ما، بر روی چگونگی اثر متقابل پلیمرها با سطوح بوده است. انگیزه اصلی ابداع این محصول، رفع مشکل آدامس‌های چسبیده به کف خیابان‌ها بوده است.”

تولید نوعی پوشش مصنوعی برای جلوگیری از رشد علفهای هرز

پژوهشگران کشور نوعی پوشش مصنوعی تولید کردند که شبیه چمن است این پوشش با عنوان مالچ مصنوعی برای کنترل علفهای هرز به کاربرده می شود.

فریبا عباسی مجری طرح در گفتگو با خبرنگار مهر مالچ را موادی دانست که روی سطح خاک قرار می گیرند تا رطوبت را حفظ کنند و شرایط خاک را بهبود بخشند و افزود: “در طبیعت برگهای درختان بر روی زمین می ریزند و لایه ای از مواد آلی ایجاد می کنند تا علاوه بر حفاظت از خاک سبب ساخته شدن خاک نیز شوند”.

وی با اشاره به محدودیت های چمن های طبیعی، گفت: “زمانی که بارندگی می شود آب بر روی زمین باقی می ماند که برای رفع این مشکل اقدام به بتن ریزی بر سطح خاک و کاشت چمن مصنوعی می شود که این امر موجب تخریب بافت خاک می شود.”

بهبود خواص حرارتی و مکانیکی نانوکامپوزیت‌های پلی‌اورتان

پژوهشگران دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، با اصلاح شیمیایی سطح نانوسیلیکای هیدروفیل و افزودن آن به فوم پلی‌اورتانی، موفق به افزایش مقاومت حرارتی و بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت‌های پلی‌اورتان شدند.

دکتر میرمحمد علوی نیکجه، دانشیار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «در پژوهشی به اصلاح شیمیایی سطح نانوسیلیکای هیدروفیل با یک نوع دای پدال سیلان حاوی دو گروه عاملی آلی و بررسی اثرات آن روی خواص فیزیکی فوم سخت پلی‌اورتان پرداختیم».

دکتر علوی درباره‌ی نحوه‌ی انجام این پژوهش گفت: “در مرحله‌ی اول، با واکنش گاما- گلایسیدوکسی پروپیل تری متوکسی سیلان (GPTS) و آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان (APTS)، یک سیلان دای پدال حاصل شد. در مرحله‌ی بعد سطح نانوسیلیکا با محصول واکنش قبلی که عامل اتصال‌دهنده است، پوشش داده شد. در مرحله‌ی آخر هم نانوسیلیکای اصلاح شده در نسبت‌های ۱، ۲و ۳ درصدی در تهیه‌ی فوم‌های سخت پلی‌اورتان به‌کار گرفته شد.”

چسب زخم‌های ساخته شده از هیدروژل ها

یک چسب ساخته شده از هیدروژل و پر شده با نانو ذرات گزینه مناسبی برای ساخت چسب زخم‌هایی است که در اثر تعرق جدا نمی‌شوند. دانشمندان فرانسوی ادعا کرده‌اند که این ماده حتی قابلیت رهایش دارو از طریق پوست را دارد.

چسب زخم‌های قدیمی قابلیت چسبندگی به پوست را در حضور آب (از اجزاء اصلی عرق) از دست داده و عمر آنها کوتاه می‌شود. جهت رفع این مشکل، گروهی از دانشمندان دانشگاهde l’Adour به رهبری برونو گرسل، مواد چسبناکی بر اساس هیدروژل‌ها تولید نموده‌اند. هیدروژل‌ها مقدار زیادی آب دارند که به آنها امکان تحمل مقدار اضافی آب ناشی از عرق بدن را می‌دهد، گرچه خواص مکانیکی آنها از قبیل قابلیت ارتجاعی، در اغلب موارد ضعیف‌تر می‌باشد.

الکترودهای ژلی جهت استفاده در سیستم ها زیست پزشکی

شیمیدان‌های ژاپنی الکترودهای منعطف، آلی و مرطوبی طراحی کرده‌اند که شامل پلیمرهای رسانای قرار گرفته روی هیدروژل می‌باشد. این الکترود‌های زیست سازگار می‌توانند تحت شرایط مرطوب تا یک ماه کار کنند. این ویژگی در تحقیقات پزشکی بسیار مفید خواهد بود. تولید الکترودهای ارزان و مفید در سیستم‌های بیولوژیکی لازمه طراحی دستگاه‌های قابل کاشت در بدن یا مونیتورهایی برای مشاهده فعالیت سلول‌های بدن است. پلیمر‌های رسانا نظیر PEDOT {پلی( ۳،۴ اتیلن دی اکسیوفن)} پتانسیل زیادی برای چنین کاربردهایی دارند، اما تاکنون بستر مناسبی برای آن‌ها پیدا نشده است.