مواد هیبریدی پلیمر-پروتئین میتوانند در ساختن سنسورها، قسمتهایی از نانوماشینها، یا سیستمهای تحویل دارو مورد استفاده قرار بگیرند.از این رو برخی محققان در شروع به سنتز ژلی سازگار با بدن کردهاند که به تغییرات pH و دما پاسخ میدهد.
روشهای قبلی تهیه مواد دو جزئی (هیبریدی) شدیدا به روشهای خاص coupling وابسته بود. بنا براین در بعضی از پروتئینها Side- Chain قابل استفاده نبود.
در مقابل روش جدیدی که توسط محققان بروکلی کشف شد، بدلیل مناسب بودن برای همه پروتئین ها به طور گسترده ای قابل استفاده است. coupling در هر دو طرف زنجیر پروتئین که یک سمت آن گروه آمینو اسید و سمت دیگر گروه کربوکسیلیک اسید است اتفاق میافتد که در همهی پروتئینها مشترک است.
در آغاز در دو سر زنجیر دو واکنش فعال سازی به طور موازی رخ میدهد که ارتباطی به هم ندارند و بعد این قسمتهای فعال شده، به یک پلیمر متصل شده محکم میشود
پروتئین در یک شبکه سه بعدی با زنجیر پلیمر خاصش شبکهای میشود و منجر به تولید مادهای به نام هیدروژل ( Hydrogel) میشود. هیدروژل یک ماده ژلهای شامل آب است که در یک شبکه پلیمری وارد شدهاست.یک مثال آشنا از آنها لنزهای نرم تماسی است.
پروتئینی که نور ساطع میکند برای پیوستن به زنجیر پلیمر انتخاب شد، زیرا این پروتئین حتی بعد از اتصال به پلیمر، خواص خود را حفظ میکند و باعث تولید ژلی میشود که نور سبز از خود ساطع میکند.
این ماده هیبریدی یک ویژگی خاص دارد و به تنهایی شبکهای کردن زنجیره پلیمر را انجام میدهد.
پروتئینها توسط مواد آلی پیچیه مورد حمله قرار میگیرند و تخریب میشوند. پس این پروتئینها با بدن سازگارند. نور سبز ساطع شده از پروتئین، به pH وابسته است. ژل هم به تغییرات pH عکس العمل نشان میدهد و فقط در محیط بازی از خود نور ساطع میکند و در محیط اسیدی رقیق نوری از خود نشان نمیدهد. بالا بردن دما هم باعث عکس العمل ژل میشود. ماهیت پروتئین در حدود ۷۰ درجه سلسیوس عوض میشود. به طوری که تابش نور از آن کم میشود و باعث جمع شدن (Shrink) میشود.
سلام
خسته نباشی مهندس
این همه مطلب جالبو از کجا اوردی؟
دمت گرم
موفق باشی
سلام
مرسی از نظرت ........
مطالب از منابع معتبر در می یارم البته کمی قدیمی هستن ولی جالبن