دستگاه تعیین همزمان نفوذپذیری و هدایت بسترهای متخلخل در کشور

با طراحی و ساخت دستگاهی ساده توسط محققان دانشگاه صنعتی اصفهان، امکان بررسی هم زمان خواص نفوذپذیری و هدایت الکترودهای نفوذی گازی و نیز پیش‌بینی عملکرد بسترهای کربنی، لایه نفوذ و لایه کاتالیست در پیل سوختی پلیمری فراهم شد.

دستگاه ساخته شده توسط محققان دانشگاه صنعتی اصفهان با اعمال بخشی تغییرات، قابل استفاده در تمام آزمایشگاه‌های نانوفناوری و مواد پیشرفته است و قابلیت ثبت در داخل و خارج از کشور را دارد.

نانوکامپوزیتی از جنس گرافن و پروتئین

یک تیم تحقیقاتی به رهبری رافائل مزنگا، استاد رشته علوم مواد غذایی، موفق به تولید نانوکامپوزیتی شده است که در آن از ترکیب گرافن و فیبریل های پروتئینی استفاده شده است. در این نانوکامپوزیت از مزیتهای هر دو این مواد بهره برداری شده است.

 ورقه های مدوری که رافائل مزنگا از روی ظرف پتری جدا کرده درخشان و مشکی است، ظاهر این ورقه به شکلی است که شاید کمتر کسی بتواند حدس بزند که یک نانوکامپوزیت جدید است که دارای خواص ویژه‌ای بوده و در آزمایشگاه (Eidgenössische Technische Hochschule, ETH) تولید شده است.

در تولید این نانوکامپوزیت به‌صورت لایه لایه از گرافن و پروتئین استفاده شده است، دو ماده ای که می‌توانند در نسبتهای مختلف با هم ترکیب شوند. این دو ماده ابتدا در حالت محلول بوده که پس از خشک کردن به شکل ورقه های نازک در می‌آیند.

روشی برای رشد کنترل شده بلورها

یک گروه تحقیقاتی با استفاده از الگودهی سطح، موفق به تولید بلورهایی با جهت‌گیری دلخواه شده است.

فیلم‌های نازک ساخته شده از مولکول‌های کربنی و پلیمر می‌تواند کاربردهای متعددی داشته باشد؛ برای مثال از آنها می‌توان در تولید حسگرهای زیستی، پیل‌های خورشیدی، نمایشگرهای نشرنوری و … استفاده کرد. معمولا خواصی نظیر لومینسانس و رسانایی بستگی به‌ جهت‌گیری بلورها در فیلم دارد. در فیلم‌های نازک آلی که روی یک زیرلایه رسوب داده می‌شود، متبلور شدن اغلب به‌ صورت ایزوتروپیکی در صفحه فیلم اتفاق می‌افتد. تحقیقات زیادی روی کنترل این جهت‌گیری بلوری در فیلم‌های نازک آلی انجام می‌شود. استفاده از گرادیان دمایی و قدرت جاذبه می‌تواند به‌ صورت غیرمستقیم در کنترل جهت‌گیری بلورها مفید باشد.

ساخت قوی‌ترین الیاف در جهان

با مخلوط کردن یک پلیمر با صفحه‌های اکسید گرافن احیاء شده (RGOF) و نانولوله‌های کربنی (CNTs) در طول فرآیند الکتروریسندگی، مستحکم‌ترین نخ پلیمری تاکنون، توسط محققان کره جنوبی ساخته شده است.
یکی از معمول‌ترین روش‌ها برای مستحکم کردن الیاف پلیمری، مخلوط کردن آنها با افزودنی‌هایی مانند نانولوله‌های کربنی در طول ریسندگی مرطوب است. یک نوع الیاف ساخته شده با استفاده از پلی وینیل الکل (PVA) و نانولوله‌ها، استحکامی بیش از ۸۷۰ ژول بر گرم دارد که بیشتر از استحکام تار عنکبوت (۱۶۵ ژول بر گرم) است. در بیشتر مطالعه‌های اخیر ورقه‌های اکسید گرافن احیاء شده جایگزین نانولوله‌های کربنی شده‌اند. در این حالت، کامپوزیت‌های پلیمری منتج به اندازه کامپوزیت‌های حاوی نانولوله‌ها مستحکم نیستند، ولی ارزان‌تر از آنها هستند.