دانشمندان روشی جدید برای پلیمریزاسیون اتیلن ها کشف کردند . . .

برای مدتها در کتابهای شیمی پلیمر این گونه نوشته شده بود که همه ی دسته مولکولهای کوچک  ۱و۲ پلی اتیلن disubtituted – ماده ای که از پلاستیک یا از مواد دیگر ساخته شده است- نمی توانند به پلیمر تبدیل شوند.

محققان دسته ای جدید از فیلمهای فوق نازک پلیمری با توانایی کاربرد در پوشش دهی ابزارهای بسیار کوچک میکرو الکترونیکی و پلاستیک سلولهای خورشیدی را کشف کردند.

این تحقیق روی اتیلن های غیر قابل پلیمر شدن متمرکز بود.پلیمریزاسیون یک واکنش شیمیایی است ک در آن مونومرها که مولکولهای خیلی کوچکی هستند با واحد ساختاری تکراری به هم متصل می شوند و به شکل زنجیر بلندی در می آیند. هر پلیمر شامل ۱۰۰۰ یا بیش از ۱۰۰۰ مونومر است. پلیمرهای طبیعی زیادی در جهان وجود دارند، از DNA گرفته تا آدامس. پلاستیکها نیز از متداولترین پلیمرهای مصنوعی بشمار می روند.

از ۱۹۹۰ روشهای ساخت لایه های بسیار نازک پلیمری روی سطح گسترش داده شد. این نانو فیلمها که حداقل ۱۰۰۰ بار از موی انسان باریکتر هستند، به سرعت از اهمیت زیادی در پوششهای رنگی ، سلولهای خورشیدی، عایقهای الکتریکی و سنسورهای پیشرفته و … برخوردار شدند.

ریزحاملهایی برای سلولها: پلاک های پلیمری با قابلیت رهایش دارو

ریزحاملهایی برای سلولها: پلاک های پلیمری با قابلیت رهایش دارو درتشخیص سرطان، به یاری متخصصان می آیند

اخیرا محققان MIT توانسته اند سلولهایی را به حاملهایی جهت رهایش دارو در مکانهای معین مجهزسازند، که برای تشخیص تومورها و ایجاد بلوکهای ساختمانی در مهندسی بافت بکار می رود.

به عقیده ی رئیس مرکز مهندسی و علوم مواد MIT این اولین باری است که چنین پلاک هایی به یک سلول چسبانده می شوند.حاملهای پلیمری امکان استفاده از سلولها برای رهایش دارو و کنترل حرکات و جابجایی هدفمند آنها با استفاده از میدان های مغناطیسی را برای محققین فراهم می سازند.

از طرفی هر پلاک تنها بخش بسیار کوچکی از سطح سلول را می پوشاند وهیچگونه دخالتی در فعل و انفعالات طبیعی سلول ویا عکس العمل آن در برابر عوامل خارجی نخواهد داشت.

پوششهای نانوتکنولوژی ضدانعکاس خود شوی،الهام گرفته از چشمان پرانه

امروزه پوشش های ضد انعکاس یکی از بحث های کلیدی برای تولید انبوه سلول های خورشیدی سیلیکونی شده است.

امروزه سلول های خورشیدی سیلیکونی، رایج ترین سلول های خورشیدی در تجارت هستند. آن ها با لایه هایی از سیلیکون نوع n که تعداد زیادی الکترون و سیلیکون نوع p که تعداد زیادی روزنه های الکترون ( بخش هایی با الکترون های ناپیدا ) دارند، ساخته می شوند. زمانی که با نور خورشید اصابت می کنند، تعداد مساوی از الکترون ها و روزنه های الکترون در فصل مشترک بین دو لایه ی سیلیکون تولید می شود و هنگامی که الکترون ها از سیلیکون نوع n به سیلیکون نوع p مهاجرت می کنند، جریانی الکتریکی تولید می شود.

“استخوان قابل تزریق” کمک کننده‌‌ی شکستگی‌ها

موادی که می‌توانند در شکستگی‌های استخوان به ما کمک کنند و در یک لحظه به یک جسم جامد تبدیل شوند توسط دانشمندان انگلیس گسترش یافته‌ است .

استخوان بدن شخص روی یک ماده خمیر دندانی شکل که یک (داربست) scaffold زیست تخریب پذیر را تشکیل می‌دهد رشد می‌کند.

سازندگان از دانشگاه ناتینگهام می‌گوید که این ماده می‌تواند نیاز به پیوندهای دردناک استخوانی را در بسیاری از موارد برطرف کند. آن‌ها برای شروع آزمایش‌های کلینیکی تلاش می‌کنند و انتظار می‌رود تا چند ماه بعد مورد استفاده قرار بگیرد.

استخوان قابل تزریق که ایده اولیه‌ آن از پروفسور Kevin shakesheff از دانشگاه ناتینگهام است جایزه اختراع پزشکی را بدست آورد.

برتری این اختراع نسبت به سمنت‌های (چسب) استخوانی قدیمی در فرایند سخت شدن آن است، در حالی که سمنت‌های رایج در هنگام سخت شدن گرمای زیادی تولید می‌کنند و باعث از بین رفتن سلول‌های اطراف می‌شود و استفاده از آن را در بسیاری از قسمت‌های بدن غیر ممکن می‌کند، اما این پلیمر‌ها اینگونه نیستند .

این مواد در دمای اتاق دارای بافت خمیر دندانی شکل هستند، و وقتی که دمای بدن بالا می‌رود این مواد می‌توانند فرایند سخت شدن را آغاز کنند

مدارهای سیلیکونی بر روی زیر لایه‌های پلیمری

مدارهای سیلیکونی قدیمی بسیار سریع هستند اما نمی توانند روی زیر لایه‌های منعطف پلیمری به دلیل دمای بالایی که در CMOS  استفاده ‌می‌شود قرار بگیرند.

بر خلاف این مدارها جوهرهای سیلیکونی و مدارهای organic می‌توانند در دمای پایین روی زیر لایه‌های پلیمری بنشینند اما سرعت این مدارها در مقایسه با CMOS بسیار کم است.

امروزه محققین روشی ابداع کرده‌اند که ‌می‌تواند مدارهای سیلیکونی را از یک Wafer بر روی یک زیر لایه پلیمری منعطف انتقال دهد.

پروفسور  yonggang huang گفت: ما از پلیمرهای منعطف به عنوان زیر لایه استفاده ‌می‌کنیم، در واقع ما ابتدا device را روی یک  wafer سیلیکونی ‌می‌سازیم و سپس آن را بر روی زیر لایه پلیمری انتقال ‌می‌دهیم.

فیبرهای نوری متخلخل سرشار از قابلیت‌ها

یک محقق استرالیایی به تازگی موفق به ایجاد فیبر نوری آکنده از حبابی شده که کاربردهای گوناگون آن سیستم روشنایی یخچال تا ارتباطات اداری را تحت پوشش قرار می‌دهد.

پروفسور Graham Town رئیس دانشکده‌ی مهندسی الکترونیک در دانشگاه Macquarie معتقد است که بکار بردن پلیمرهای آکنده از حباب منجر به پیشرفتی غیر منتظره در تولید فیبرهای نوری شده است.

این محقق فیبر پلیمری آکنده از حبابی ایجاد کرده که به گفته‌ی او ارزان قیمت است و از نظر انرژی مورد نیاز برای تولید نیز بهینه است.

مختصری درباره پوشش های سلولزی (پتینه)

صنعت ساختمان سازی نوین در جهان کنونی به دنبال به کار گیری گسترده از عایق ها, در سطوح مختلف سازه های مسکونی و تجاری است . این موضوع که سبک سازی سازه ها را سبب میشود عاملی بسیار اساسی در راستای مصرف بهینه انرژی در فضاهای عمومی است .  گروه اجرایی ایده نو با همکاری شرکت تولیدی پتینه سازان جوان با درک این موضوع  با معرفی پوشش سلولزی پتینه سعی نموده تا در بالا بردن سطح استاندارد مصرف بهینه انرژی نقش موثری داشته باشد .
پوشش سلولزی علاوه بر اینکه عایق بسیار مناسب گرمایی و سرمایی است به دلیل طیف بالای رنگ باعث به وجود آمدن محیطی پر نشاط همراه با آرامش در فضاهای داخلی منازل میشود . این نوع پوشش که سازگاری بسیار بالایی با محیط زیست دارد در هنگام اجرا صرفا با آب مخلوط میشود . بدان معنا که هیچ نوع حلال شیمیایی برای اجرای آن به کار نمی رود .

نانوتیوب‌های کربنی استحکام بخش پلاستیک‌های متداول

یک گروه تحقیقاتی از پژوهشکده‌ی Weizmann دریافتند که افزودن نانو تیوب‌های کربنی به دسته‌ی وسیعی از پلاستیک‌های تجاری می‌تواند به میزان قابل توجهی باعث افزایش استحکام آنها شود. فعالیتهای این گروه نمونه‌ای از دست یابی به کامپوزیت‌هایی با خواص بهبود یافته از ترکیب نانوتیوب‌های کربنی با پلاستیک‌ها و سایر مواد است.PMMA یکی از پلاستیک‌های رایج در شیشه‌های نشکن است که جایگزین دیگر مواد مانند  Plexiglas و  Luciteشده است.

محققان با تقویت این پلاستیک با نانوتیوب‌های کربنی تک دیواره و چند دیواره دریافتند که با وجود مؤثر بودن هر دو گونه، نانو تیوبهای چند دیواره استحکام بیشتری به آن می‌بخشند، این نانوتیوب‌ها شبیه چندین نانوتیوب تک دیواره‌اند که به صورت تو در تو در کنار هم قرار گرفته‌اند.

مواد بالک تقویت شده با نانوساختارها آینده‌ی کامپوزیت‌ها را تشکیل می‌دهند و در حال جایگزینی کامپوزیت‌ها‌ی حاصل از ذرات میکرومتری هستند.