مواد آنتی باکتریال در زنجیره اصلی پلیمر

عموماً در ایمپلنت ها برای جلوگیری از عفونت، از پوشش های ضد میکروبی استفاده می شود. اما به نظر می رسد که رهایش عوامل ضد باکتری از سطح بیوماده، به منظور مبارزه با تشکیل بیوفیلم^* بر سطح ایمپلنت، روش موثری نباشد.

گروه Interface Biologics با ابداع روشی نوین (فناوری Epidel) مدعی شده است که برای مقابله با تشکیل بیوفیلم به روشی موثرتر از استفاده از پوشش ها، با دوام و پایداری بیشتر در بدن و با قابلیت از بین بردن طیف وسیع تری ازمیکروب ها، دست یافته است.

تفاوت فناوری Epidel که تحقیق روی آن از سال ۲۰۰۲ آغاز شده است، با روش های پیشین در عدم اعمال آن بر سطوح است. به عقیده کارشناس ارشد و رهبر این گروه تحقیقاتی آنچه که این روش را متمایز می سازد آن است که در آن آنتی بیوتیک با یک بستر پلیمری آمیخته نمی شود، بلکه قسمت جدایی ناپذیری از پلیمر است و بخشی از ساختمان زنجیر اصلی آن را تشکیل می دهد. نتیجه پژوهش های این گروه پلیمری، محصولی با دوام و طول عمر بیشتر است که ماده دارویی در زنجیر اصلی آن جاسازی شده است.

پلاستیک ها؛ قاره‌ی هشتم زمین

تا چندی پیش زمین هفت قاره داشت. هشتمین قاره را انسان ها درست کردند؛ یک توده بی ریخت و شناور از زباله های پلاستیکی که در حلقه ای از جریان های اقیانوسی در شمال اقیانوس آرام، بین هاوایی و ژاپن، به دام افتاده است. محققین تخمین می‌زنند که این زمین زباله‌ای، ۱۰۰ میلیون تن پلاستیک را در خود جای داده است و شاید اندازه آن دو برابر تگزاس باشد.

هم اکنون چندین میلیون تن زباله های پلاستیکی در اقیانوس‌های جهان شناورند، بیشتر آنها از خشکی وارد آبها شده اند، نه از کشتی ها. این زباله‌ها هر ساله حدود یک میلیون از پرندگان و ۱۰۰۰۰۰ پستاندار دریایی را به دام می‌اندازند.

موقعیت زباله های پلاستیک در اقیانوس آرام شمالی. این زباله ها در حلقه های جریان مشخص شده، به دام افتاده اند. در وسط محدوده E تراکم زباله ها به یک میلیون تکه در هر کیلومتر مربع می رسد. برخی از این زباله ها با جریان آب به ساحل آورده می شوند (ناحیه D).

تولید پوشش های نانویی دوستدار طبیعت مقاوم به خوردگی در کشور

پژوهشگران کشور با استفاده از نانو اکسید سریم موفق به تولید پوشش های دوستدار طبیعت شدند که این پوشش ها یکنواخت و بدون ترک و در برابر خوردگی مقاوم است.
حسین حسن نژاد مجری طرح در گفتگو با خبرنگار مهر تولید پوشش های دوستدار طبیعت را از اهداف این پژوهش نام برد و گفت: برای تولید این نوع پوشش ها روش های زیادی به کار برده می شود که از آن جمله می توان به استفاده از پلیمرها اشاره کرد.
وی با بیان اینکه در این تحقیق از نانو “اکسید سریم” استفاده شده است، افزود: “سریم” مانند مس در طبیعت فراوان یافت می شود از این رو عنصر سریم (ce) برای تولید این پوشش ها انتخاب شد.

روشی نوین و ارزان برای تهیه صفحات OLED

تلویزیون OLED محصول سونی

تا کنون موفقیت های چشمگیری در کاربرد دیودهای آلی منتشرکننده ی نور (OLEDها) به عنوان صفحاتی برای تلفن های همراه و تلویزیون ها صورت گرفته است، اما تولید انبوه اینگونه محصولات، نیازمند دستیابی به روش هایی برای ساده سازی فرآیندهای تولید و کاهش هزینه ها و ضایعات تولید است. گروهی از محققین در مرکز RIKEN واقع در ژاپن، مدعی هستند به روشی دست یافته اند که هزینه تولید OLEDها را در حد هزینه چاپ یک روزنامه کاهش می دهد.

این پژوهشگران از فیلم های پلیمری نشانده شده به روش پاشش الکتریکی^۱ برای ساخت OLEDهای ارزان استفاده کرده اند. در گذشته، صفحات OLED با استفاده از فیلم های تهیه شده به روش پوشش دهی چرخشی^۲ به دست می آمد. در فیلم های پلیمری جدید، ضایعات محلول پلیمر مورد استفاده حداقل می شود و در عین حال صفحات صاف تری به دست می آید. در نتیجه می توان OLEDهای ارزان و با کیفیت بیشتری تهیه نمود.

تلویزیون OLED محصول سونی

زباله دان اقیانوس آرام

گروهی از پژوهشگران در یک سفر تحقیقاتی سه هفته ای به بررسی توده زباله های واقع در اقیانوس آرام پرداختند، یک زباله دان اقیانوسی واقع در ۱۰۰۰ مایلی شمال هاوایی که بیشتر آن را تکه های پلاستیک تشکیل می دهد.

آنچه بیش از همه موجب نگرانی است، وجود مقادیر غیر قابل تصور از تکه‌های کوچک پلاستیک شکسته شده است. در این سفر صدها نمونه‌ی آب از منطقه فارالون در نزدیکی سانفرانسیسکو و ۱۰۰۰ مایلی کالیفرنیا تهیه شد و در همه نمونه ها تکه‌های کوچکی از پلاستیک‌های شناور مشاهده می‌شد و با پیشروی به سمت مرکز این زباله دان، مقدار تکه‌های پلاستیک بیشتری در هر گالن یافت می‌شد.

آندرو نیل، سرپرست محققین می‌گوید “دور ریزهای دریایی اپیدمی جدید ساخت بشر است. ” نیل، که یک محقق از سانتا باربارا بوده و دکترای ژنتیک مولکولی و بیوشیمی دارد، می‌گوید کارکنان کشتی در سه هفته سفر دریایی مشاهده کردند ستاره‌های دریایی کوچک تکه‌های کوچک پلاستیک‌های دور ریخته را می‌خورند، از آن سو ستاره‌های دریایی بوسیله ماهی هایی مانند سالامون یا ماهی تن که مردم از آنها تغذیه می‌کنند، خورده می‌شوند.

ابداع روشی جدید برای افزایش مقاومت نانوفیبر پلاستیکی

به گزارش خبرگزاری مهر، مینو نائبی محقق دانشگاه دیکین در استرالیا با استفاده از نانو تیوب های کربنی موفق به تولید نانوالیاف پلاستیکی شده است که از ۴۰۰ درصد مقاومت بیشتر نسبت به نانوالیاف رایج برخوردار بوده و به گفته وی به دلیل مقاومت بالا، این مواد قابلیت استفاده در تکنولوژی های مرتبط با پزشکی، محیط زیست، انرژی و ایمنی را خواهند داشت.

وی زمانی موفق به کشف ساختار جدید نانوالیاف شد که قصد داشت با کمک نانو تیوب ها فیبرهای نانو پلاستیکی را تقویت کند. نائبی در این باره می گوید: نانوفیبرهای پلیمری طی فرایندی به نام الکترواسپینینگ به وجود می آیند، فرایندی که از بار الکتریکی برای ایجاد رشته های بسیار باریک از محلول پلیمری استفاده می کند. ایده اصلی من بررسی احتمال شکل گیری رشته های پلیمری در اطراف نانو تیوب های کربنی بود تا به این شکل نانوفیبرهای مقاوم تری تولید شود.

استفاده از ژل‌ها ‌برای شناسایی کوکائین

محققان چینی نوعی از هیدروژل‌های شبکه شده توسط آپتامر^* را ساخته‌اند که با قرار گرفتن در معرض مقدار کمی از کوکائین رنگ آنها از آبی یا قرمز روشن تا بی‌رنگ تغییر می‌کند. در این روش هیچ آزمون پیچیده‌ای نیاز نیست و انتظار می‌رود که این ژل‌ها ‌تست‌های بصری سریعی را برای شناسایی مقدارهای کمی از مولکول‌هایی نظیر دارو، مواد منفجره یا آلودگی آبها‌، فراهم کند.

اساس کار این روش در شکل (۱) نشان داده شده است. دو قطعه DNA یا همان رشته‌های A و B به زنجیر خطی پلی آکریل آمید پیوند زد می‌شوند تا رشته‌های پلیمری A و B ، یعنی PS-A و PS-B، را ایجاد کنند. رشته‌های DNA در A و B مکمل برخی از زنجیرهای آپتامر یک DNA هستند. با اضافه شدن آپتامر Linker-Apt واکنش پیوند زنی رشته‌های A و B با زنجیر آپتامر شروع می‌شود، در نتیجه پلیمر خطی پلی آکریل آمید دچار اتصال عرضی می‌شود. با پیشرفت فرایند پیوند زنی، درصد شبکه‌ای شدن افزایش می یابد، که منجر به افزایش ویسکوزیته محلول می‌شود. در نهایت پلیمر بصورت ژل در می‌آید. با وارد شدن یک ماده هدف به سامانه، آپتامر به آن ماده متصل می‌شود و بواسطه کاهش چگالی اتصالات عرضی ناشی از بهم چسبیدن هدف و آپتامر، ساختار ژل از بین می‌رود.

استفاده از پلیمرهای با منشا قندی در صنایع بسته بندی و داروسازی

استفاده از پلیمرهای با منشا قندی در بسته بندی مواد غذایی باعث می شود که بتوان این مواد را همراه با دیگر زباله های خانگی مخلوط کرد و دور ریخت.

پلیمرهای تجزیه پذیر که از مواد قندی ساخته شده اند، از منابع غیر خوراکی مانند چمن، پسماندهای غذایی و کشاورزی بدست می آیند و به آن مادهbiomass  lignocellusic می گویند.

تحقیقی در این رابطه در Imperial College  لندن به سرپرستی دکتر ویلیام انجام شده است. دکتر ویلیام می گوید: «پیدا کردن پلاستیک های جدید مخصوصاً برای بسته بندی مواد غذایی موضوعی است که مورد توجه همه است و می تواند بر روی عوامل محیط زیستی و اقتصادی تأثیرات مثبتی بگذارد.»

در حدود ۷ درصد از منابع نفت و گاز دنیا صرف تولید پلاستیک می شود که مقدار این پلاستیک بیش از ۱۵۰ میلیون تن در سال است و تقریبا ً ۹۹ درصد آن از سوخت های فسیلی بدست می آیند.