پژوهشگران دانشگاه کرنل برای جلوگیری از پراکنده شدن سموم کشاورزی توسط آب و
باد و ایجاد خطرات زیستمحیطی، یک راهحل ابداع کردهاند: قرار دادن سموم به
روش کپسولهکردن آنها در نانوالیافهای تخریبپذیر زیستی که موجب حفظ و نگهداری
سموم تا زمان مصرف شده و هدر رفتن آن را در اثر پراکندهشدن یا شستهشدن از
کنار گیاهان کاهش میدهد.
دکتر چونهای زیانگ، دستیار پژوهشی که بر روی این فناوری جدید مطالعه میکند،
میگوید:" فناوری ما موجب کاهش مقدار سموم مصرفی شده و لذا برای محیطزیست خوب
است. تمام مواد تخریبپذیر زیستی بوده و از منابع تجدیدپذیر تأمین شدهاند."
فناوری جدید همچنین موجب افزایش ماندگاری مؤثر سموم شده و امنیت درکاربردها را
بهبود میبخشد. هنگامی که الیاف به طریق زیستی تخریب شوند، مواد شیمیایی به
آرامی در خاک آزاد میشوند.
وی میگوید:"از آنجا که موادشیمیایی حفاظت شدهاند، در اثر قرار گرفتن در معرض
هوا و آب، تخریب نمیشوند. همچنین مواد شیمیایی تا جائیکه لازم است نگهداری شده
و اجازه دادهمیشوند که در طول زمان آزاد شوند."
این سیستم رهاسازی با الکتروریسندگی محلولهای سلولز، سم و PLA(پلیمری که از
نشاسته ذرت بدست میآید) ساخته میشود.
زیانگ در تلاشهای اولیه، رهاسازی موادشیمیایی را در مدت زمان 16 هفته در
آزمایشگاه اندازهگیری کرد. نانوالیافهای مجزا میتوانند معادل 50% از وزن خود
را از مواد شیمیایی کشاورزی نگهداری کنند. نتایج نشان داد که مواد شیمیایی در
مدت زمان چهار ماهه به تدریج آزاد شده و سرعت آزادسازی نیز میتواند با تغییر
ترکیب نانوالیاف، تنظیم گردد.
گروه حشرهشناسی استاد میخائیل هافمن برای فهمیدن اینکه آیا سموم آزادشده با
این روش حقیقتاً میتوانند عمل نماید، در مربعهای 4*4 میلیمتری از الیاف حاوی
سم، دانه جوانه زده لوبیا را کشت داده و در گلخانههایی در فضای آزاد پرورش
دادند. سموم آزادشده از درون الیاف، بطور مؤثری موجب کنترل رشد شفیره حشرات در
گیاه لوبیا میگردد.
این تحقیق در همایش سالیانه جامعه شیمی آمریکا، گزارش شده است.
سلام وب لاگ باحالی داری مرسی از مطالب خوبی که می زاری
از جزوه های اساتید امیدیه بیشتر بزارین