شیوه انجام کار در آزمایشگاه شیمی

*رعایت نکات بهداشتی

*نظم وانظبات در آزمایشگاه

*طرز استفاده مواد شیمیایی

*طرز حرارت دادن محلولها

1- برای انجام کار در آزمایشگاه و حین کار از روپوش سفیدنخی استفاده کنید چون از آلوده شدن لباسهایتان به مواد شیمیایی جلوگیری کرده و ضمنآ با توجه به قیمت سایر لباسها مقرون به صرفه اقتصادی است.

2- در آزمایشگاهها از کفشهایی استفاده کنید که انگشتانتان را به طور کامل  بپوشاند . زیرا امکان دارد اسید غلیظ یا محلولهای نظیر آن روی پایتان بچکد و پوستتان را بسوزاند.

3- مواد شیمیایی به آسانی از طریق دست به خوراکی نوشیدنی و سیگار منتقل کند و از این طریق وارد بدن شوند. بنابراین از خوردن نوشیدن وسیگار کشیدن در آزمایشگاه پرهیز کنید.

4- برای اینکه صورت بینی و چشمان شما به مواد شیمیایی آلوده نشود به هیچ وجه در آزمایشگاه با دستانتان این اعضا را لمس نکنید.

تجاری سازی نانو کامپوزیت های دندانی در کشور

پژوهشگران پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی با استفاده از نانو ذرات سیلیکا موفق به تولید کامپوزیت های مقاوم و شفاف برای مصارف دندانپزشکی و افزایش خواص مکانیکی کامپوزیت های دندانپزشکی شدند که این محصول در مرحله تجاری سازی قرار دارد.

دکتر محمد عطایی مجری این طرح با تاکید بر اینکه با اصلاح نانو سیلیکا موفق به تولید موادی هم رنگ دندان و مقاوم برای پر کردن دندان شدیم افزود : نانو سیلیکایی که برای تولید این کامپوزیت به کار می رود به دلیل ریز شدن ذرات سطح زیادی را اشغال می کنند به طوری که به ازای هر گرم نانو سیلیکا، ۲۰۰ تا ۳۰۰ متر مربع سطح دارند. بنابراین وقتی با رزین و یا پلیمری مخلوط می شوند نمی توان با مقادیر مورد نظر فیلر (مواد پر کننده) مخلوط کرد.

وی، فیلرها را عامل افزایش خواص مکانیکی کامپوزیتهای دندانپزشکی دانست و اظهار داشت: این امر باعث می شود موادی که به عنوان پر کننده (فیلر) در دندان قرار می گیرند به مرور زمان از دندان جدا شوند. در این صورت مایعات دهانی در آن نفوذ و پوسیدگیهای ثانویه ایجاد می کند. از این رو برای برطرف کردن این مشکل و افزایش میزان فیلر در کامپوزیت، ذرات نانوسیلیکا را به هم چسباندیم و در نهایت ساختار متخلخلی ایجاد شد.

فرش‌های پلیمری

فرش‌های پلیمری؛ گروه جدیدی از نانو مواد در سیستم‌های نانوالکترومکانیکی و میکروالکترومکانیکی

برخلاف بیشتر غشاهای زیستی، نانو غشاهای پلیمری، باریک و بسیار پایدار هستند و فشار قابل توجهی را تحمل می‌کنند. این امر یکی از نیازهای ضروری فرآیندهای جداسازی مانند خالص سازی آب و نمک گیری از آن است. نانوغشاهای پلیمری علاوه بر پایداری مکانیکی، منعطف بوده و قابلیت عامل دار شدن با گروه های شیمیایی را دارند. به همین علت در ساخت محرک‌ها، میکروسنسورها و مواد جدید در جراحی، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

تکنیک‌های توسعه یافته برای ساخت نانو غشاهای بدون نقص و با قدرت مکانیکی خوب عبارتند از: تجمع لایه به لایه (LbL) در پلی الکترولیت‌های چند لایه‌ای، ایجاد اتصالات عرضی لانگمیر-بلاجت (Langmuir–Blodgett)، و تجمع خودبخودی تک لایه‌ها (SAM). از دستاوردهای اخیر برای آماده سازی نانوغشاهای پایدار مکانیکی، ایجاد اتصال عرضی با دانسیته بالا در محلول پیش ساز است. به علت حساسیت زیاد نانو غشاهای فوق شبکه‌ای به آرایش یافتگی زیاد و محدوده حرکتی، برای سنسورهای فشاری، گرمایی، لامسه ای و صوتی نسل بعد مورد توجه قرار می‌گیرند.

تهیه لاستیک با ساختار کنترل شده

در میان پلیمرهای مصنوعی، که در مقیاس های بزرگ تهیه می شوند، لاستیک ها نقش برجسته ای را برای بسیاری از اهداف ایفا می کنند. NBR یک ماده پلیمری برای کاربرد های خاص است، مانند جایی که مقاومت در برابر روغن و پایداری حرارتی ضروری است، به عنوان مثال در کاربردهای  خودرو و اکتشاف نفت.

برای چندین دهه، یک فرایند تولید با کنترل نارضایت بخشی بر طول زنجیر پلیمری، یعنی جرم مولکولی آن، بکار برده شده است. علاوه براین، خالص سازی محصولات نیز، جهت جداسازی جرم مولکولی های مختلف، گران می باشد.

اخیراً در یک کار پژوهشی جدید، یک گروه تحقیقاتی از موسسه فناوریKarlsruhe  و شرکت Lanxess ، از کاربرد فرایند پلیمریزاسیون کنترل شده و زنده RAFT در سنتز NBR خبر دادند. این محققین به وسیله روش RAFT توانستند در یک فرایند پلیمریزاسیون محلولی، جرم مولکولی را به خوبی کنترل نمایند. این امر با کاهش میزان شاخه ای شدن و سرعت بالای پلیمریزاسیون نیز همراه بوده است. بنابراین می توان خواص مکانیکی امید بخشی برای لاستیک ها، فرایند تولید ساده و مزیت هایی برای محیط زیست، انتظار داشت.

تولید رزین نانوکامپوزیت با روشی جدید

رزین نانوکامپوزیتی با قابلیت استفاده در صنایع کامپوزیت، رنگ، چسب، فرش و … با همکاری محققان پژوهشگاه علوم و فناوری رنگ و دانشگاه سیستان و بلوچستان به روشی جدید تولید شد.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این پژوهشگران با تلفیق نانوذرات سیلیکا و نوعی بستر پلیمری به روش مینی امولسیونی، رزینی با خواص مکانیکی و حرارتی بهبود یافته تولید کردند.

دکتر ملیحه پیشوایی، عضو هیات علمی گروه رزین پژوهشگاه علوم و فناوری رنگ گفت: “برای تهیه‌ رزین‌های با خواص ویژه باید از توده‌ای شدن نانوذرات جلوگیری کرد. در این تحقیق، برای بهینه کردن ساختار لایه‌ای پلیمر روی نانوذرات سیلیکا و جلوگیری از دو فازی شدن ذرات پلیمر و سیلیکا، از اصلاح سطحی نانوذرات سیلیکای کلوئیدی به‌ وسیله‌ اولئیک اسید استفاده کردیم و با فرایند نسبتا جدید و دقیق پلیمریزاسیون مینی امولسیونی، لایه‌ی پلیمری را روی سطح این نانوذرات اصلاح شده، سنتز کردیم. موفقیت نشاندن موثر نانولایه‌ی پلی اکریلات روی نانوسیلیکا با کمک آزمون‌هایی مانند TEM، SEM، FTIR و TG تایید شد و رزین نانوکامپوزیتی با درصد جامد بالا حاصل شد. “

تقویت خواص مکانیکی نانوکامپوزیت‌ها با نانولوله‌ی کربنی

پژوهشگران دانشگاه شهرکرد، به کمک روش‌های عددی، موفق به پیش‌بینی خواص مکانیکی مواد نانوکامپوزیتی شدند.

دکتر حسین گلستانیان، عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: “کامپوزیت‌های تقویت شده با نانولوله‌های کربنی دارای خواص مکانیکی برتری نسبت به مواد کامپوزیتی متداول هستند. این نانوکامپوزیت‌ها در صنایع مختلف به‌خصوص در صنایع هوافضا کاربرد فراوانی دارند.”

وی علت اصلی به‌کارگیری روش‌ها و مدل‌های عددی را موجود نبودن امکانات آزمایشگاهی برای تولید نانوکامپوزیت‌ها و اندازه‌گیری خواص مکانیکی آنها در دانشگاه شهرکرد عنوان کرد.

دکتر گلستانیان در رابطه با نتایج این تحقیق گفت: “نانولوله‌های کربنی در تقویت زمینه‌های پلیمری بسیار موثر عمل می‌کنند. همچنین با در نظر گرفتن چگونگی چسبندگی در فاز مشترک بین نانولوله و ماده‌ی زمینه، مشخص گردید که هر چقدر چسبندگی بهتر باشد، اثرات تقویتی نانولوله بیشتر خواهد بود.”

دستیابی به فناوری رنگ‌پذیر کردن الیاف پلی پروپیلن

خبرگزاری فارس: پژوهشگران دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر به فناوری رنگ پذیر کردن الیاف پلی‏پروپیلن با استفاده از نانوذرات خاک رس دست یافتند.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبی، مریم عطایی فرد پژوهشگر طرح، پلی پروپیلن را یکی از پرمصرف ترین پلیمرهای مصنوعی (سنتزی) جهان ذکر کرد و گفت: این پلیمر به علت قیمت مناسب، خواص ویژه و فرآیندپذیری خود، همچنان پرمصرف باقی مانده است.
وی افزود: نقص عمده این پلیمر ضعف در رنگ‌پذیری است به همین علت وقتی از آن در بافت فرش یا زیرانداز استفاده می شود، تنوع رنگ ها کم و ثبات نوری و مقاومت در برابر شستشوی رنگ هم پایین است.
عطایی‌فرد ضعف دیگر الیافت متداول پلی پروپیلن را ممکن نبودن تغییر رنگ دانست و گفت: برای حل این مشکل روش‌هایی در برخی کشورهای توسعه یافته استفاده می شود که جزئیات آن را منتشر نمی‌کنند.
وی افزود: در این پژوهش با اضافه کردن نانو ذرات رس در مذاب پلیمر پلی پروپیلن این ماده بین زنجیره‌های پلیمری قرار می‌گیرد و فاصله‌های آن‌ها را زیاد می‌کند و به این ترتیب مکانهایی برای جذب رنگ ایجاد می‌شود.

تولید تراشه‌های کوچک‌تر با حرارت دادن کوپلیمر‌ها

محققان دانشگاه آلبرتا با همکاری مؤسسه‌ی ملی فناوری نانو، موفق به ارائه‌ی راه حلی برای تولید تراشه‌های کامپیوتری به روش ارزان‌تر و سریع‌تر شده‌اند. برای این کار آنها پلاستیک را درون آون ماکروفر حرارت دادند.
به گزارش سانا، جبلیان بوریاک، استاد رشته‌ی شیمی مرکز NINT، می‌گوید که در مسیر کوچک ‌سازی و افزایش سرعت تراشه‌های کامپیوتری، گروهش موفق به انجام هر دو این کارها شده‌است. او می‌گوید: “وقتی ما پلاستیک‌های بلوک کوپلیمر (دو نوع پلاستیک متفاوتی که به یکدیگر چسبیده‌اند) را حرارت می‌دهیم، مولکول‌ها شروع به جدا شدن از هم می‌کنند و به‌طور طبیعی خودآرایی می‌دهند.”