اعطای لیسانس برای تجاری سازی RAFT

فناوری RAFT یک فرایند پلیمریزاسیون قوی و با قابلیت های فراوان است که موجب ایجاد شاخه جدیدی در شیمی پلیمر گردیده است. این فناوری توسط گروه CSIRO به ثبت رسیده است. اخیراً این گروه توافقی جهت تجاری سازی فناوری RAFT ، با شرکت مونومر پلیمر امضا نموده است.

روش RAFT منجر به ایجاد مولکول های با ساختار بسیار پیچیده می گردد که می توانند در طیف وسیعی از محصولات مصرف شوند. در حال حاضر این فناوری پیشرفت های اساسی در حوزه هایی از قبیل پوشش ها و رنگ ها، مواد فعال الکتریکی، افزودنی های سوخت، زیست موادها، سنتز پلیمرها، بهداشت فردی، رسانش دارو، و اجزای خودرو ایجاد نموده است.

در حدود ۳۲۰۰ مقاله در ارتباط با پیشرفت های RAFT منتشر شده و بیش از ۲۰۰ ثبت اختراع به موسسات پژوهشی و تجاری در سطح جهان اعطا گردیده است.

مونومر پلیمر، یک شرکت امریکایی متخصص در تولید مونومرهای ویژه و پلیمرهای با ساختار پیچیده، موافقت کرده است که روش RAFT را در سطح جهان تجاری سازد. این شرکت مواد مختلفی جهت استفاده در پوشش ها، چسب ها، تجهیزات پژشکی، رزین های دندان پزشکی و تصفیه آب تولید می کند.

فیلتر های پلیمری، راه حلی برای پاکسازی خلیج مکزیک

به دنبال نشت حجیم نفت در خلیج مکزیک، یک پروفسور دانشگاه Pittsburgh تکنیکی برای جدا سازی نفت از آب بوسیله یک فیلتر نخی ابداع کرده است. این فیلتر نخی که آغشته به یک پلیمر مجهول است، تنها به آب اجازه عبور می دهد و نفت در آن به دام می افتد. این محقق اظهار کرده که فیلتر در ساحل لوییزیانا آزمایش شده و نشان داده که علاوه بر تمیز کردن آب، از نفت نیز محافظت می کند، به گونه ای که می توان نفت را بازیافت نمود.

Di Gao ،یک استادیار و William Kepler Whiteford عضو هیئت علمی در ساختمان مهندسی نفت و شیمی در مدرسه ی مهندسی Pitt’s Swanson ، فیلتر خودشان را به عنوان یک روش ممکن برای کمک به کنترل گسترش نفت که از انفجار سکو در ۲۰ آوریل درBP’s Deepwater Horizan بوجود آمده است، معرفی کرده اند. Gao ایده ی خویش رادر وب سایتی که توسط کنسرسیوم کمپانی ها و عوامل دولتی نظارت بر این فاجعه ایجاد شده، منتشر کرده است.

فیلترهای پلیمری، راه حلی برای پاک سازی خلیج مکزیک

فیلتر های پلیمری، راه حلی برای پاکسازی خلیج مکزیک

به دنبال نشت حجیم نفت در خلیج مکزیک، یک پروفسور دانشگاه Pittsburgh تکنیکی برای جدا سازی نفت از آب بوسیله یک فیلتر نخی ابداع کرده است. این فیلتر نخی که آغشته به یک پلیمر مجهول است، تنها به آب اجازه عبور می دهد و نفت در آن به دام می افتد. این محقق اظهار کرده که فیلتر در ساحل لوییزیانا آزمایش شده و نشان داده که علاوه بر تمیز کردن آب، از نفت نیز محافظت می کند، به گونه ای که می توان نفت را بازیافت نمود.

Di Gao ،یک استادیار و William Kepler Whiteford عضو هیئت علمی در ساختمان مهندسی نفت و شیمی در مدرسه ی مهندسی Pitt’s Swanson ، فیلتر خودشان را به عنوان یک روش ممکن برای کمک به کنترل گسترش نفت که از انفجار سکو در ۲۰ آوریل درBP’s Deepwater Horizan بوجود آمده است، معرفی کرده اند. Gao ایده ی خویش رادر وب سایتی که توسط کنسرسیوم کمپانی ها و عوامل دولتی نظارت بر این فاجعه ایجاد شده، منتشر کرده است.

فیلترهای پلیمری، راه حلی برای پاک سازی خلیج مکزیک

تهیه آب آشامیدنی بوسیله اسفنج های پلیمری

فقدان آب آشامیدنی در بسیاری از مناطق یکی از چالش های مهمی است که در قرن ۲۱ با آن مواجه هستیم. البته مشکل، کمبود آب نیست؛ بلکه کیفیت آب قابل دسترس است که مشکلاتی را بوجود می‌آورد. کمتر از یک درصد آب های موجود قابل آشامیدن هستند. از طرف دیگر بیش از ۲۵ درصد جمعیت جهان در نزدیکی دریا زندگی می‌کنند. شاید کم کردن درجه شوری آب دریا راه حل مناسبی برای مقابله با کمبود آب سالم و تازه برای میلیون‌ها انسان باشد.

جدا کردن یون های محلول در آب (عمدتاً یون های سدیم کلراید) کاربردهای بالقوه‌ای برای ما دارد. دانشمندان از هیدروژل‌های پلی اکریلیک اسید برای این امر استفاده کرده اند، زیرا این مواد به علت داشتن گروه های اسیدی آب دوست در آب قابل حل هستند و به دلیل ساختار شبکه ای پلیمری، آب را مانند اسفنجی در خود نگه می دارند. برخلاف اسفنج های طبیعی یا مصنوعی این مواد می‌توانند بیش از ۱۰۰ گرم آب را در یک گرم از شبکه پلیمری خود جذب کنند، به همین دلیل به این مواد فوق جاذب می گویند. این اسفنج‌ها شامل یون‌هایی هستند که یون های نمک موجود در آب را دفع می کنند. بنابراین آب جذب شده نمک کمتری نسبت به آب موجود در دریا دارد. پس از جداسازی در مرحله ی دوم آب جذب شده از اسفنج جدا می شود. برای این کار می‌توان از یک فشار مکانیکی برای استخراج آب استفاده کرد و بدین ترتیب آب آشامیدنی و زلال بدست می‌آید.

فرش‌های پلیمری

فرش‌های پلیمری؛ گروه جدیدی از نانو مواد در سیستم‌های نانوالکترومکانیکی و میکروالکترومکانیکی

برخلاف بیشتر غشاهای زیستی، نانو غشاهای پلیمری، باریک و بسیار پایدار هستند و فشار قابل توجهی را تحمل می‌کنند. این امر یکی از نیازهای ضروری فرآیندهای جداسازی مانند خالص سازی آب و نمک گیری از آن است. نانوغشاهای پلیمری علاوه بر پایداری مکانیکی، منعطف بوده و قابلیت عامل دار شدن با گروه های شیمیایی را دارند. به همین علت در ساخت محرک‌ها، میکروسنسورها و مواد جدید در جراحی، مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

تکنیک‌های توسعه یافته برای ساخت نانو غشاهای بدون نقص و با قدرت مکانیکی خوب عبارتند از: تجمع لایه به لایه (LbL) در پلی الکترولیت‌های چند لایه‌ای، ایجاد اتصالات عرضی لانگمیر-بلاجت (Langmuir–Blodgett)، و تجمع خودبخودی تک لایه‌ها (SAM). از دستاوردهای اخیر برای آماده سازی نانوغشاهای پایدار مکانیکی، ایجاد اتصال عرضی با دانسیته بالا در محلول پیش ساز است. به علت حساسیت زیاد نانو غشاهای فوق شبکه‌ای به آرایش یافتگی زیاد و محدوده حرکتی، برای سنسورهای فشاری، گرمایی، لامسه ای و صوتی نسل بعد مورد توجه قرار می‌گیرند.

تولید تراشه‌های کوچک‌تر با حرارت دادن کوپلیمر‌ها

محققان دانشگاه آلبرتا با همکاری مؤسسه‌ی ملی فناوری نانو، موفق به ارائه‌ی راه حلی برای تولید تراشه‌های کامپیوتری به روش ارزان‌تر و سریع‌تر شده‌اند. برای این کار آنها پلاستیک را درون آون ماکروفر حرارت دادند.
به گزارش سانا، جبلیان بوریاک، استاد رشته‌ی شیمی مرکز NINT، می‌گوید که در مسیر کوچک ‌سازی و افزایش سرعت تراشه‌های کامپیوتری، گروهش موفق به انجام هر دو این کارها شده‌است. او می‌گوید: “وقتی ما پلاستیک‌های بلوک کوپلیمر (دو نوع پلاستیک متفاوتی که به یکدیگر چسبیده‌اند) را حرارت می‌دهیم، مولکول‌ها شروع به جدا شدن از هم می‌کنند و به‌طور طبیعی خودآرایی می‌دهند.”

آدامس های نچسب

محققان آدامس جدیدی ساخته‌اند که به راحتی از سطوح جدا می‌شود و در عین حفظ طعم آشنای نعناع و استحکام، بسیار راحت تر از آدامس‌های قدیمی تخریب می‌شود. در سال ۲۰۰۷، ترنس کاسگراو و همکارانش در دانشگاه بریستول انگلستان و شرکت رِوُلیمر، برای اولین بار آدامس جدیدی اختراع کردند که به راحتی از بیشتر سطوح جدا می‌شد و به راحتی در آب پراکنده می‌شد. از آن زمان، این تیم روی فرمولاسیون این آدامس کار کرده و آن را به یک محصول تجاری تبدیل کرده است. کاسگراو می‌گوید: “بیشتر تحقیقات ۳ سال گذشته ما، بر روی چگونگی اثر متقابل پلیمرها با سطوح بوده است. انگیزه اصلی ابداع این محصول، رفع مشکل آدامس‌های چسبیده به کف خیابان‌ها بوده است.”

تولید نوعی پوشش مصنوعی برای جلوگیری از رشد علفهای هرز

پژوهشگران کشور نوعی پوشش مصنوعی تولید کردند که شبیه چمن است این پوشش با عنوان مالچ مصنوعی برای کنترل علفهای هرز به کاربرده می شود.

فریبا عباسی مجری طرح در گفتگو با خبرنگار مهر مالچ را موادی دانست که روی سطح خاک قرار می گیرند تا رطوبت را حفظ کنند و شرایط خاک را بهبود بخشند و افزود: “در طبیعت برگهای درختان بر روی زمین می ریزند و لایه ای از مواد آلی ایجاد می کنند تا علاوه بر حفاظت از خاک سبب ساخته شدن خاک نیز شوند”.

وی با اشاره به محدودیت های چمن های طبیعی، گفت: “زمانی که بارندگی می شود آب بر روی زمین باقی می ماند که برای رفع این مشکل اقدام به بتن ریزی بر سطح خاک و کاشت چمن مصنوعی می شود که این امر موجب تخریب بافت خاک می شود.”